Pashto Times

 ‎ Ghani Khan Nazam کلام  :    عبدالغني خان غږ    :  سردار علی ٹکر "نقاب"  دا چې  زه ځان  لیونے کړم  دا زه  تنګ شمه دَ ځانه شیخ   بابا  راته   لګیا  دے  مسلې    کئ   دَ    عذاب زه خو دلته په عذاب یم دَ دې خپل خود او احساسه ځکه   کله   په   سجده   شم   کله   اوسکمه   شراب  چې بې حسه شم روکیږم چې احساس  لرم سوزیږم نه طاقت  شته  د  سکون  او  نه  همت  دَ   اضطراب چې  چاپیره  نظر  اوکړم  همه پټ  او ښکاره  زه  یم دا شراب دې ما جوړ  کړې  ماجوړ  کړے  دے  محراب  مذهب  څه  دے  څور   سمونه   مسلې   او  منطقونه او دَ هغې سوال جواب دا چې  ئې  نشته  دے  جواب  جانان تش دَ عاشق  مینه دَ خپل  زړۀ وينه  څټل...

Ghani Khan Pashto Nazam With English Translation  Poetry:  Ghani_Khan Translation: Eng Shamshad Khan غنــی خان سر په زمکه باندې کېږدہ چې په راز پوه د اسمان شې سترګې ستورو ته کړه پورته چې په شان پوه د جهان شې لږ سر ښکته په ژړا کړه چې مزه د خندا واخلې د دنیا نه ځان راغونډ کړه چې مزه د دنیا واخلې د چېلې په ګوټګۍ کښې یو پیاله د شراب واخله خُله دې وچه په روژه کړه بیا مزه د کباب واخله لېونې زما په شان شه چې يه راز د خُداې پوې شې سر او زړه دې د ماشوم کړه لېونیه چې سړې شې Poetry:  Ghaini  Khan Let put your head on earth, So that you may  understand the secret that of sky. Raise your eyes towards  stars, To know the excellency of the world. Bow Down your head in weeping, To enjoy what a laughing is. Let you isolate yourself from the world, To know what a reality the world has. In the corner of the prayer, Let you drink a full cann, Let dry your mouth by keeping fast, Then see how tasteful the kabab? Be a mad like me, To know the secret of the universe? Let you have ...

 Poem For Pashto Poet Sadiq Jarrak by Aleem Gul Sahar. Pashto Poetry صادق انسان ژړک صاحب ته مه ځه مه ځه زما زړه درسره ځي ژوند کې پاتې لږ خواږه درسره ځي دا کرکجن زړونه به مینځو بیا په څه شي په اخلاص وللې اوبه درسره ځي ګوره پاتې شه لا ډیر کارونه پاتې لا ویښ  نه دي، دا ویده درسره ځي د څیرو او د جرګو وریغ یې الوتی رنګ او خوند د پښتانه در سره ځي تروږمۍ ده له موږ لار د وتو ورکه شول بی رنګ ستوري رڼه درسره ځي ١/ ١٠/ ١٤٠٠ انځور د استاد صادق ژړک د ناروغي د وخت دی چې زموږ ښه انځورګر رفیع الله رسولي کښلی۔

 Pashto Short Poem Kabalai Dedicated to Blue Eyed Girl Zainab  of Kabul Afghanistan. Kabalai Jenai by Darwesh Rokhan مغرور دې په ښايست باندې اسمان دى کابلۍ خو خېر غواړې اوس، خپل وطن دې وران دى کابلۍ نو ته خو د کنعان د يوسف خېلو  شهزادګۍ يې په دې ښار کې خو حسـن  ډېر ارزان دى کابلۍ افسوس نه دى؟ چې زه د احمد شاه بابا د کور  يم  او ته ژاړې د بل ور ته، ارمــــان دى کابلۍ د  چا نه دې د سوې لوپټې پوښتنه وکـــړم؟ په  دې جنګ کې خو لاس د خپل افغان دى کابلۍ پخپله دې په خپل حسن تمام وطـن لـمبه کـړو اوس ژاړې چې زما پکې جــانان دى کــــابلۍ په بوې کې د بارودو اخلو ساه دروېش روښانه زما د زړه کــابل هـــغسې وران دى کــــابلۍ درويش روښان              درويش روښان مغرور دې په ښايست باندې اسمان دى کابلۍ خو خېر غواړې اوس، خپل وطن دې وران دى کابلۍ    د  چا نه دې د سوې لوپټې پوښتنه وکـــړم؟ په  دې جنګ کې خو لاس د خپل افغان دى کابلۍ درويش روښان Poet. Darwesh Rokhan Darwesh Rokhan Poetry For Afghan Girl.  Alexand...