Pashto Times

 Taqdeer, Short Urdu Story By Saadat Hassan Manto. Urdu Story  ‏وہ سخت حیران تھی ۔ کہ لوگ امیر اور غریب کیوں ہوتے ہیں جبکہ ہر انسان ایک ہی طرح ماں کے پیٹ سے پیدا ہوتا ہے ۔ اس سوال کے حل کے لئے اس نے اپنے دماغ پر بہت زور دیا مگر کوئی خاطر خواہ جواب نہ مل سکا  ایک اور چیز جو اسے پریشان کر رہی بھی دو یہ تھی کہ جب اس کا خاوند اپنی ‏جان پر کھیل کر سمندر کی گود سے مچھلیاں چھین کر لاتا ہے تو کیا وجہ ہے کہ مارکیٹ کا مالک بغیر محنت کئے ہر روز سینکڑوں روپے پیدا کرلیتا ہے   اُسے یہ بات خاص طور پر عجیب سی معلوم ہوئی کہ محنت تو کریں ماہی گیر اور نفع ہو مارکیٹ کے مالک کو ۔ رات بھر اس کا خاوند اپنا خون ‏پسینہ ایک کر دے ۔ اور صبح کے وقت آدمی کمائی اس کی بڑی توند میں چلی جائے ۔۔۔۔۔۔  ان تمام سوالوں کا کچھ جواب نہ پا کر وہ ہنس پڑی ۔ اوربلند آواز میں کہنے لگی :۔ مجھ کم عقل کو بھلا کیا معلوم ہو ۔ یہ سب کچھ خدا جانتا ہے____ مگر ۔اس کے بعد وہ کچھ کہنے والی تھی کہ کانپ اٹھی  ‏_____" اے خدا، میں گنہگار ہوں۔ تو جو کرتا ہے بہتر کرتا ہے ۔۔۔ ایسا خیال کرنا کفر ہے"۔  سعادت حسن منٹو  Taqdeer, Short Urdu S

Khumaar E Ghandam By Ibne Insha. Urdu Short Story. Urdu Literature ایک رسالے میں اردو کی مشہور افسانہ نگار جمیلہ ہاشمی کا انٹرویو شائع ہوا ہے ۔ انہوں نے فرمایا : " میں تو چاہتی ہوں کہ زیادہ سے زیادہ ناول لکھوں لیکن یہ نوکر بہت تنگ کرتے ہیں ۔ " ہم نے اس کا مطلب یہ لیا کہ نوکر لکھنے سے منع کرتے ہیں کہ بی بی آپ روٹی ہانڈی کیجئے۔ یہ کیا لکھنے لکھانے کے پیچھے پڑ گئیں ۔ اگر ایسا ہے تو ہمیں جمیلہ بیگم سے ہمدردی ہے ۔ زیادہ تر نوکر آج کل ایسے ہی گستاخ اور منہہ پھٹ ملتے ہیں ۔ہمارا ایک نوکر بھی ہمیں مشورہ دیا کرتا تھا کہ شاعری واعری چھوڑئیے ۔ بزازی کی دکان کھول لیجئیے۔ اس میں بڑا فائدہ ہے ۔  لیکن پانچوں انگلیاں ایک سی نہیں ہوتیں ۔ ایک زمانے میں ہمیں خوش قسمتی سے ایک ایسا نوکر بھی مل گیا تھا جو ناول نویسی میں خاصی مدد دیا کرتا تھا ۔ ہم کوئی باب ادھورا چھوڑ کر کہیں باہر چلے جائیں تو واپسی پر مکمل ہوتا تھا بلکہ کئی بار تو وہ موجودگی میں بھی پیش کش کر دیا کرتا تھا کہ صاحب آپ لکھتے لکھتے تھک گئے ہوں گے ۔ اگر آپ میری جگہ تھوڑی دیر فرش پر پوچی مار دیں تو میں ایک آدھ باب لکھ دوں ۔ آپ پوچھیں گے

 Landa Qissa. Pashto Short Story Da Kulal Zwe by Wagma Saba Aamir.  Pashto Short Story: The Potter's Son لنډه کيسه د کولال زوی  د سپي غپاري نادر له خوبه ویښ کړ. د هغه ایله څو شېبې مخکې سترګې سره ورغلې وې. ښي اړخ ته یې لاس وښوراوه، لکړه یې په اسانۍ سره لاس ته ورغله. د لکړې د کړپ سره ګل جانې پرې غږ وکړ - چېرته ځې په دې توره شپه کې؟  ده یوه ترخه موسکا کې ځواب ورکړ -  ماته خو شپه او ورځ دواړه یو شان دي، ته ودرېږه چې دا سپی ولې غاپي؟  - غاپي دې، کینه؟  - نه ته ودرېږه! لکه چې څوک راوښتي دي؟  - راوښتي دې وي، ته به څه توره وکې؟  - کېنه لیونۍ! د نر غږ دروند وي، همدا یوغږ هم بس دی.  - زه در ولاړه سمه؟  - نه ته کېنه - ګوره سړیه!  هېڅ ام نسته جینکۍ دواړه په ځای پرتې دي.  نادر بیرته په خپل ځای کېناست. د هغه له کېناستو سره د سپي غپاری هم غلی شو. ‌ګل جانه له ځایه پاڅېده، د خاورو بوجۍ یې په څو دمو د دهلېز له بر سر نه راکش کړه او د دروازې شاته یې کېښوده. که څه هم دروازې ته غټ قلف پروت و خو د خاورو بوجۍ زړه ورته ډاډه کړ.  هغه سا سا کوټې ته دننه شوه، سړي پرې غږ وکړ:  - بیا دې څه کول؟ - د خاورو بوجۍ م

 Dialogue Between Albert Einstein And Charlie  Chaplin.  Famous Dialogue Of Einstein And Charlie Chaplin. When Albert Einstein met the only person he wanted to meet in Hollywood, Charlie Chaplin. They are famously quoted as to have had the conversation  at the premiere of "City of Lights" 2 February, 1931.  Einstein:  What I most admire about your art, is your universality. You don’t say a word, yet the world understands you!  Chaplin:  True. But your glory is even greater! The whole world admires you, even though they don’t understand a word of what you say. Copied. Dialogue Between Albert Einstein And Chalir Chaplin.  Pashto Times English Short Blogs and Stories.

 Mother Of Twelve Children. Pashto Afsana By Sheraz Momand د دولسو بچو مور  لنډه افسانه : پېښور اشنغرۍ کښې د ملګرو سره روان وم ، توره شپه وه لارې شاړې وې نو مونږ د پشتون په ټولنه بحث پيل کړی و. د بحث لامل زما يو ليک و چې په هغه ورځ ما شريک کړی و او هغه ليک کښې ما د ښځې په اړه د پشتون ټولنې د منفي فکر او منفي حرکاتو خبره کړې وه ځيني ملګرو ضد نيولی و چې شيراز په غلطه دی ځکه چې پشتون ټولنه ښځې ته ډېر زيات قدر ، عزت او احترام په نظر ګوري. دغه وخت زما نظر د يوې ښځې اړخ ته لاړل چې په نيمه شپه د لار په مېنځ کښې ناسته وه خپل ځوې يي غېږه کښې نيولی و او ژړل يي زه ورغلم پوښتنه مې ترې وکړله چې مور دا ولې ژاړی په ځوې دې څه شوي دي ؟ ناروغ دی پاڅه چې روغتون ته يي يوسو. مور وويل چې نه بچی هېڅ نشته ، ځوې مې نشئ دی ، پوډر څښي ، کور ته نه راځي نو زه ورله په اونۍ کښې يو ځل دلته راشم او لږ يي غېږه کښې ونيسم. پوښتنه مې ترې وکړله چې دا ولې پوډري شو ؟ ويل چې بچی لس لوڼه مې دي او دا يوولسم مې ځوې دی. د خويندو د زمه وارو له اعصابي مريض شو د هغې له لاسه پوډري شو. پوښتنه می ترې وکړله چې لوڼو مو تعليم ندی کړی چې ټ

 Pukhto Afsana. Pashto Short Story. Pukhto Landa Qessa. له ځنډ وروسته، لنډه کیسه                        خاورې په سر  په تور پوړني کې داسې تاوه وه لکه د کرونا مړی. د دروازې شاته غلې ولاړه وه. لاس به یې اوږد کړ؛ خو لکه چې د ټکولو جرئت یې نه درلود. کله به یې دواړه لاسونه پر ور کیښودل، غاړه به یې کږه کړه او غوږ به یې له دروازې سره سریښ کړ او کله به بېرته لرې شوه.  حیران وم؛ دا شین سهار، دا شړقنده باران او بیا... ما ویل که میلمنه ده، ما ویل که سوالګره ده؛ خو یوې غوندې هم نه ښکاریده. حجره مو دویم منزل کې وه او کړکۍ یې همدې کوڅې ته وه.د کړکۍ خواته ولاړ وم او بیرون مې د جړۍ باران ننداره کوله. د انګړ منځ کې ولاړې ونې ته مې کتلې چې مرغۍ ځاله کې پر بچیو وزرونه راخواره کړي وو.   څو ځلې مې تصمیم ونیوه چې ور پرانیزم او غږ کړم؛ خو پردۍ تور سرې ته غږ کول راته خطرناک ښکاره شول. چې سهار چای ته راښکته شوم، نو همدا صحنه رایاده شوه. ما لا پوښتنې ته ځان جوړاوه چې مور مې ویل: هغې بیچارګۍ لکه چې ټوله شپه په ویښه تیره کړې وه، سهار وختي ... ژر مې پیاله کیښوده او سر مې وړاندې کړ. ما پوښتنه کوله چې مور مې ویل فیر