Pashto Times

 Taqdeer, Short Urdu Story By Saadat Hassan Manto. Urdu Story  ‏وہ سخت حیران تھی ۔ کہ لوگ امیر اور غریب کیوں ہوتے ہیں جبکہ ہر انسان ایک ہی طرح ماں کے پیٹ سے پیدا ہوتا ہے ۔ اس سوال کے حل کے لئے اس نے اپنے دماغ پر بہت زور دیا مگر کوئی خاطر خواہ جواب نہ مل سکا  ایک اور چیز جو اسے پریشان کر رہی بھی دو یہ تھی کہ جب اس کا خاوند اپنی ‏جان پر کھیل کر سمندر کی گود سے مچھلیاں چھین کر لاتا ہے تو کیا وجہ ہے کہ مارکیٹ کا مالک بغیر محنت کئے ہر روز سینکڑوں روپے پیدا کرلیتا ہے   اُسے یہ بات خاص طور پر عجیب سی معلوم ہوئی کہ محنت تو کریں ماہی گیر اور نفع ہو مارکیٹ کے مالک کو ۔ رات بھر اس کا خاوند اپنا خون ‏پسینہ ایک کر دے ۔ اور صبح کے وقت آدمی کمائی اس کی بڑی توند میں چلی جائے ۔۔۔۔۔۔  ان تمام سوالوں کا کچھ جواب نہ پا کر وہ ہنس پڑی ۔ اوربلند آواز میں کہنے لگی :۔ مجھ کم عقل کو بھلا کیا معلوم ہو ۔ یہ سب کچھ خدا جانتا ہے____ مگر ۔اس کے بعد وہ کچھ کہنے والی تھی کہ کانپ اٹھی  ‏_____" اے خدا، میں گنہگار ہوں۔ تو جو کرتا ہے بہتر کرتا ہے ۔۔۔ ایسا خیال کرنا کفر ہے"۔  سعادت حسن منٹو  Taqdeer, Short Urdu S

Gajray, Pashto Afsana Gajjray By Qalandar Momand. Pashto Short Story. افسانه ګجري  لیکوال: قلندر مومند انتخاب محمد بلال ﺷﯧﺮﺩﻝ ﭼﯥ ﺩَ ﺧﺎﻥ ﺩَ ډنډﯤ ﻟﻪ پټو ﻧﻪ ﺭﺍﻭﺍ ﻭړﯦﺪﮤ ﺍﻭ ټاﭘﻮ ﺗﻪ ﺭﺍﻧﺰﺩﯤ ﮐﯧﺪو ﻧﻮ ﺩَ شېرينۍ  ﮊړﺍ ﻳﯥ ﺗﺮ ﻏﻮږﻭ ﺷﻮﻩ . ﺧﺪﺍﮮ ﺧﺒﺮ ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﻭﻟﯥ ﮊړﻝ ﺧﻮ ﺷﯧﺮﺩﻝ ﺩﺍﺳﯥ ﻣﺤﺴﻮﺳﻪ کړﻩ ﻟﮑﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻻ ﺗﺮ ﺍﻭﺳﻪ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﺯَړﻩ ﺧﺒﺮﻩ ﮊﺍړﻱ ﺍﻭ ﻫﻐﮥ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ کښېﻣﺦ ﭘﻪ ﻭﺭﻭﺳﺘﻮ ﮐﻠﻲ ﺗﻪ ﻭﮐﺘﻞ . ﻻﻧﺪﯤ ﮐﻠﻲ کښې ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﮐﻮﺭ کښې ډﻳﻮﻩ ﺑﻠﯧﺪﻩ . ﻫﻐﮥ ﺩَ ﮊړﺍ ﺍﻭﺍﺯ ﭘﺴﯥ ﺳﺘﺮګې ﻭﺯﻏﻠﻮﻟﯥ ﺍﻭ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﮐﻮﺭ ﺳﻬﻲ کړﮤ ﻧﻮ شېرينۍ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګوکښې ﻧﯧﻐﻪ ﻭﺩﺭﯦﺪﻩ . "ﺑﺎﺑﺎ ! ﻣﺎﻟﻪ ګجرې"  "ﺑﭽﮯ ! ﮐﮥ ﺯﮤ ښارﺗﻪ ﻻړﻡ ﻧﻮ ګجرﯤ څه ﭼﯥ جوړﻱ ﺧﻮ ﺑﻪ ﺩﺭﻟﻪ ﺭﺍﻭړﻡ ". "ﻧﺎ ! ﻣﺎ ﻟﻪ ګجري" ﺩَ شېرينۍ  ﺍﻭﺍﺯ کښې ﺩَ ﻣﻮﺩﻭ ځيل ﺭﺍﻏﻮنډ ﻭﮤ ﺍﻭ ﻫﻐﯥ ﺭﻭنګه ﺭﻭنګه ﺷﺮﻭﻉ کړﮤ . ﺑﭽﮯ ! ﭼﭗ ﺷﻪ ﮐﻨﻪ، ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭړﻡ ﺩﺭﻟﻪ ﮐﻨﻪ، ﺩَ ﺷﯧﺮﺩﻝ ﻟﻪ ﺍﻭﺍﺯﻩ ﺻﻔﺎ ښکاريده ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺗﺮﯤ ﭘﻪ سه ﭼﻞ ځاﻥ ﺧﻼﺻﻮﻝ ﻏﻮﺍړﻱ . "ﻧﻮ ﮐﻠﻪ؟" "ﭼﯥ ﮐﻠﻪ ښاﺭ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻢ ." "ﻧﺎ، ﺗﮥ ﺩﺭﻭﻍ ﻭﺍﻳﯥ، ﺗﮥ ﻣﺎﻟﻪ ګجري ﻧﮥ ﺭﺍﻭړﯤ ." ﺍﻭ ﻫﻐﯥ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﮊړﺍ ﻻﺱ ﭘﻮﺭﯤ کړو. ﺷﯧﺮﺩﻝ څه ﻭﺧﺖ ﺧﻮ ﭼﭗ ﻭﮤ ﺧﻮ ﺑﻴﺎ شېرينۍ ﺗﻪ ﻧﺰﺩﯤ ﺷﮥ،

 Landa Qissa. Pashto Short Story Da Kulal Zwe by Wagma Saba Aamir.  Pashto Short Story: The Potter's Son لنډه کيسه د کولال زوی  د سپي غپاري نادر له خوبه ویښ کړ. د هغه ایله څو شېبې مخکې سترګې سره ورغلې وې. ښي اړخ ته یې لاس وښوراوه، لکړه یې په اسانۍ سره لاس ته ورغله. د لکړې د کړپ سره ګل جانې پرې غږ وکړ - چېرته ځې په دې توره شپه کې؟  ده یوه ترخه موسکا کې ځواب ورکړ -  ماته خو شپه او ورځ دواړه یو شان دي، ته ودرېږه چې دا سپی ولې غاپي؟  - غاپي دې، کینه؟  - نه ته ودرېږه! لکه چې څوک راوښتي دي؟  - راوښتي دې وي، ته به څه توره وکې؟  - کېنه لیونۍ! د نر غږ دروند وي، همدا یوغږ هم بس دی.  - زه در ولاړه سمه؟  - نه ته کېنه - ګوره سړیه!  هېڅ ام نسته جینکۍ دواړه په ځای پرتې دي.  نادر بیرته په خپل ځای کېناست. د هغه له کېناستو سره د سپي غپاری هم غلی شو. ‌ګل جانه له ځایه پاڅېده، د خاورو بوجۍ یې په څو دمو د دهلېز له بر سر نه راکش کړه او د دروازې شاته یې کېښوده. که څه هم دروازې ته غټ قلف پروت و خو د خاورو بوجۍ زړه ورته ډاډه کړ.  هغه سا سا کوټې ته دننه شوه، سړي پرې غږ وکړ:  - بیا دې څه کول؟ - د خاورو بوجۍ م

 Namoos. Pashto Afsana by Javed Bunerwal. Pashto Adab " ناموس "          سپوږمۍ غلې ناسته ده او د سترګو نه يې د چينې د اوبو په شان رڼې اوښکې بهيږي ـ داسې معلوميږي چې دا ورځ ورته د خپل خاوند هغه حادثاتي مرګ رامخکښې شوې دے ـ او هغه منظر يې بيخي د سترګو وړاندې دے ـ چې د څلورو يارانو  په اوګو د درنګ نه د يو يار  د وينو لت پت کټ راوړو ـ او د غولي په مينځ کښې يې ورته کېخوده ـ او د نمر د ډوبيدو نه مخکښې د چا د ژوند د ډوب شوي نمر ماښام يې ورته اوښوده ـ بس ناڅاپه کور کښې غوغا جوړه شوه ـ شور شو چغې شوې او سپوږمۍ ناګهانه په کټ ورلوټۍ شوه ـ خو د سپوږمۍ په سرو جامو کښې د ګلاب د سرو وينو رنګ بيخي نه ښکاريده ـ او د بلها ساندو ، وېر ، ژړا ، فرياد او چغو نه وروستو بد حاله شوه او بے هوشه د خپل ژوند د ملګري په کټ پريوته ـ           درې څلور ورځې رسمي غم ووـ بيا داسې ورو ورو وخت تيريده ـ خو د سپوږمۍ د زړه او مازغو نه د ګلاب ښکلا ، ادا، مينه ، خلوص او خوږه رشته يو ساعت له هم نه وتله ـ هر وخت به يې د ځان نه دغه يو تپوس کوو ـ چې زه آخر په څه ګناه کړيږم ـ خو ضمير به يې چپ پاتې کيده او څه ځواب به يې

 Talib Jan. Pashto Novel Talib Jaan By Wagma Saba Aamir ډېر ملګري د (طالب جان) د ناول پوښتنه کوي، د ملګرو غوښتنو ته د احترام په خاطر د دې ناول يوه وړه برخه يې تاسو سره شريکه وم. په هيواد ملګري د انټرنيټ او د برېښنا له ستونزو سره مخ دي له دې وروسته به کيسې او نورې ليکنې ټولو ته ښکاريږي طالب جان ناول طالب جان د وښو پنډ له شا راکوزکړ، غوا یې دکور په اخور پورېوتړله او بیا یې په نعرو پیل وکړ: _ادې !وه ادې څونعرې یې وکړې،د ادې ځواب یې تر غوږ نشو، بره بالا خانې تهوخوت چې ګوندې ادې او ورېښمینه به هلته وي، خو هلته نه ادېوه او نه ورېښمینه، له ځان سره وغورېده: _هره ورځ مور او لورکورکې نه وي. له بالاخانې څخه لاندې تندورخانې ته کوز شو، ټوکرۍ ته یې پام شو، هغه يې پورته کړه،دمستوپه کټوې یې سترګې ولګېدې،دکټوې سریې لوڅکړ،دټینګو او خوندورو مستو په لیدو یې په خوله کې اوبهراغلې . دکندو له سره یې دسترخوان را واخیست، یودانه پاستی یېدکټوې په سر کېښود اودسترخوان یې بېرته په خپل ځای باندې کېښود. نیمه کټومستې یې له یوه پاستې سره وخوړې .همداسې ولاړ شي ورنه هېر شول چې دمستو سربېرته پټ کړي .په چوتره باندې دنغریوخو

 Krishan Chandar. A Except From Krishan Chendar Jigar Ghoshay "دس سال سے یعنی جس دن سےمیری شادی ہوئی ہے، یہی ایک سوال بار بارکسی نہ کسی صورت میں ہمارے سامنے دہرایا جاتا ہے، آپ کے ہاں بچّہ کیوں نہیں ہوتا؟ یہ کوئی نہیں پوچھتا کہ آپ کے ہاں روٹی ہے؟ گھر ہے؟ روزگار ہے؟ خوشی ہے؟ عقل ہے؟ سب یہی پوچھتے ہیں کہ آپ کے ہاں بچّہ ہے؟ گویا بچّہ ان تمام ضروریاتِ زندگی کا نعم البدل مان لیا گیا ہے، ہم دونوں کو اس سوال سے انتہائی کوفت ہوتی ہے مگر کیا کریں سکون کی خاطر طرح طرح سے اس سوال کو ٹالنا پڑتا ہے۔ " ۔ جگر گوشے  از کرشن چندر

 Burqay. Sadadat Hassan Manto Afsana. Burqa by Saadat Manto میدان خالی تھا یعنی اس وقت بازار میں کوئی آمدورفت نہ تھی۔ ظہیر نے موقعہ غنیمت سمجھا، جرأت سے کام لے کر اس کے پاس پہنچا اور اس کا ہاتھ جو کہ جھول رہا تھا، پکڑ لیا اور بڑے رومانی انداز میں اس سے کہا،’’تم بھی عجیب لڑکی ہو۔۔۔ خطوں میں محبت کا اظہار کرتی ہو اور بات کریں تو گالیاں دیتی ہو۔‘‘ظہیر نے بمشکل یہ الفاظ ختم کیے ہوں گے کہ یاسمین نے اپنی سینڈل اتار کر اس کے سر پر دھڑادھڑ مارنا شروع کردی۔ ظہیر بوکھلا گیا۔۔۔ یاسمین نے اس کو بے شمار گالیاں دیں مگر وہ بوکھلاہٹ کے باعث سن نہ سکا۔ اس خیال سے کہ کوئی دیکھ نہ لے، وہ فوراً اپنے گھر کی طرف پلٹا۔ سائیکل اٹھائی اور قریب تھا کہ اپنی کتابیں وغیرہ اسٹینڈ کے ساتھ جما کرکالج کا رخ کرے کہ ٹانگہ آیا یاسمین اس میں بیٹھی اور چلی گئی۔ ظہیر نے اطمینان کا سانس لیا۔ اتنے میں ایک اور بر قع پوش لڑکی نمودار ہوئی، اسی گھر میں سے جس میں سے یاسمین نکلی تھی۔۔۔ اس نے ظہیر کی طرف دیکھا اور اس کو ہاتھ سے اشارہ کیا۔۔۔ مگر ظہیر ڈرا ہوا تھا۔۔۔ جب لڑکی نے دیکھا کہ ظہیر نے اس کا اشارہ نہیں سمجھا تو وہ اس سے قریب ہ

 Mother Of Twelve Children. Pashto Afsana By Sheraz Momand د دولسو بچو مور  لنډه افسانه : پېښور اشنغرۍ کښې د ملګرو سره روان وم ، توره شپه وه لارې شاړې وې نو مونږ د پشتون په ټولنه بحث پيل کړی و. د بحث لامل زما يو ليک و چې په هغه ورځ ما شريک کړی و او هغه ليک کښې ما د ښځې په اړه د پشتون ټولنې د منفي فکر او منفي حرکاتو خبره کړې وه ځيني ملګرو ضد نيولی و چې شيراز په غلطه دی ځکه چې پشتون ټولنه ښځې ته ډېر زيات قدر ، عزت او احترام په نظر ګوري. دغه وخت زما نظر د يوې ښځې اړخ ته لاړل چې په نيمه شپه د لار په مېنځ کښې ناسته وه خپل ځوې يي غېږه کښې نيولی و او ژړل يي زه ورغلم پوښتنه مې ترې وکړله چې مور دا ولې ژاړی په ځوې دې څه شوي دي ؟ ناروغ دی پاڅه چې روغتون ته يي يوسو. مور وويل چې نه بچی هېڅ نشته ، ځوې مې نشئ دی ، پوډر څښي ، کور ته نه راځي نو زه ورله په اونۍ کښې يو ځل دلته راشم او لږ يي غېږه کښې ونيسم. پوښتنه مې ترې وکړله چې دا ولې پوډري شو ؟ ويل چې بچی لس لوڼه مې دي او دا يوولسم مې ځوې دی. د خويندو د زمه وارو له اعصابي مريض شو د هغې له لاسه پوډري شو. پوښتنه می ترې وکړله چې لوڼو مو تعليم ندی کړی چې ټ

 Saadat Hassan Manto Anniversary Today. Pashto Translation Of Manto By Tariq Tassal نن د سعادت حسن منټو د مړینې۶۷ تلین دی. د منټو د لیکوالۍ سټایل داسې و، چې په بربنډه ژبه به یې له قلمه توري تویول، خپل لیکل یې نه سانسورول؛ بس چې څه یې په کومه بڼه مشاهده کول، کټ مټ یې هماغسې لیکل. د "یخه غوښه" افسانې په لیکلو بندي شوی هم و؛ خو په محکمې کې یې دا خبره ډېره اثر غوروځونکې وه چې: ((زه هغه څه لیکم، څه چې په ټولنه کې یې ګورم. که تاسې زما ځینې افسانې فحشاء بولئ، نو بیا خو زموږ او ستاسې ټولنه هم فاحشه ده.)) په ټوله کې، منټو یو هیومنېسټ، ریالېسټ او فېمنېسټ لیکوال و، چې ۶۷ کاله وړاندې په همدې ورځ، د ۴۲ کالو په عمر وفات شو. روح یې ښاد ما د منټو افسانې د (#معتاده_ښځه) په نامه ژباړلي دي، مینوال یې کولی شي، په دې کتاب کې یې ۱۵ مشهورې افسانې ولولي دلته یې یوه لنډه لیکنه ولولئ! وایي؛ یوه ورځ د ګرمۍ په موسم کې یوې فاحشه خانې ته لاړم، ګورم چې هلته دوو موجودو ښځو په یوه خونه کې دوه ایرکنډیشنونه لګولي دي، کمپلو کې یې ځانونه نغاړلي او زنې یې لړزیږي. ما ورته وویل: دومره ساړه مو کېږي، خو یو ایرکنډیشن

 Pukhto Afsana. Pashto Short Story. Pukhto Landa Qessa. له ځنډ وروسته، لنډه کیسه                        خاورې په سر  په تور پوړني کې داسې تاوه وه لکه د کرونا مړی. د دروازې شاته غلې ولاړه وه. لاس به یې اوږد کړ؛ خو لکه چې د ټکولو جرئت یې نه درلود. کله به یې دواړه لاسونه پر ور کیښودل، غاړه به یې کږه کړه او غوږ به یې له دروازې سره سریښ کړ او کله به بېرته لرې شوه.  حیران وم؛ دا شین سهار، دا شړقنده باران او بیا... ما ویل که میلمنه ده، ما ویل که سوالګره ده؛ خو یوې غوندې هم نه ښکاریده. حجره مو دویم منزل کې وه او کړکۍ یې همدې کوڅې ته وه.د کړکۍ خواته ولاړ وم او بیرون مې د جړۍ باران ننداره کوله. د انګړ منځ کې ولاړې ونې ته مې کتلې چې مرغۍ ځاله کې پر بچیو وزرونه راخواره کړي وو.   څو ځلې مې تصمیم ونیوه چې ور پرانیزم او غږ کړم؛ خو پردۍ تور سرې ته غږ کول راته خطرناک ښکاره شول. چې سهار چای ته راښکته شوم، نو همدا صحنه رایاده شوه. ما لا پوښتنې ته ځان جوړاوه چې مور مې ویل: هغې بیچارګۍ لکه چې ټوله شپه په ویښه تیره کړې وه، سهار وختي ... ژر مې پیاله کیښوده او سر مې وړاندې کړ. ما پوښتنه کوله چې مور مې ویل فیر

 Women Under Street Light. Urdu Afsana by Iqbal Khurshed. 2022 Urdu Afsana  اسٹریٹ لائٹ کے نیچے کھڑی عورت (افسانہ) وہ اکثر رات کو اسٹریٹ لائٹ کے نیچے کھڑی دکھائی دیتی۔ رات گیارہ بجے میری شفٹ ختم ہوتی۔ جب میں دفتر سے باہر نکلتا، تو فضا میں خاموشی کا خفیف سا شور ہوتا۔ بوسیدہ عمارتوں کی اوپری منزلوں سے بے نام آواز سنائی دیتیں۔ پیڑ خاموش ہوتے۔ اور تاریکی میں مصنوعی روشنی اپنی موجودگی کا احساس دلا رہی ہوتی۔ جب میں آئی آئی چندریگر روڈ سے آرٹس کونسل کی سمت مڑ تا، تب، ایک اسٹریٹ لائٹ کے نیچے وہ عورت موجود ہوتی۔ منتظر اور خوف زدہ۔ برقعے میں ڈھکی ہوئی، مگر عیاں۔ ہونٹوں پر تاریک رات سی لپ اسٹک، اور آنکھوں میں شب سی مٹتی ہوئی روشنی۔ اس سڑک پر پہنچ کر میں اپنی رفتار دھیمی کر دیتا، مگر میں ایسا کرنے والا اکیلا فرد نہیں تھا۔ موٹر سائیکل سوار، کار والے، ٹرکوں میں ادھر سے گزرنے والے، چرند پرند سب یہی کیا کرتے تھے۔ اس اندھیری رات، جو کبھی نیم گرم ہوتی، کبھی سرد اور کبھی ایسی ہوتی کہ خیال پڑتا کہ ہے ہی نہیں سڑک سے گزرتے ہوئے، اسٹریٹ لائٹ کے نزدیک سب ہی گاڑیوں کی رفتار دھیمی پڑ جاتی۔ اور کبھی کبھی، یا شای